Balak Bisaya: Nahugnong Damgo
Nibadlis sa akoang agtang ang sidlak sa hayag sa adlaw,
Naghatag ug kasuwaw sa panan-aw nga nagpapiyong sa mga mata,
Sa kalit lang naglumba ug tulo ang luha sa akoang duha ka aping.
Sa dihang nagpahid ko sa mga nidagayday nga luha ning mga mata,
Nisamtop sa akoang alimpatakan ang mga higayon nga ako malipayon,
Malipayong mopahiyum sa mga taknang makita ka sa akong kiliran,
Mga ngisi nga kasadya ang dala ning balatian ko nga kauban ka.
Pero unsa man ang nahitabo natong duha nga kalit lang nagkabulag,
Sa gamay nga rason nga wala mahatagan ug panahon nga maestoryahan,
Kini nidangilab ug nihenay-henay ug kupog sa napundar natong relasyon,
Sa pila lang katakna, nahugno, napolbos, ug nahanaw ang mga giplano tang duha,
Nga pagabuhaton pa unta natong magkasangga sa pagtuman sa mga ideya.
Nabalik ko sa akong ulirat sa dihang naay nikablit sa akong abaga,
Nigakos ang usa ka gwapa nga babaye nga may edad na,
Nigakos ko usab niya ug nipagawas ning kasakit sa dalughan,
Nga hangtod karon wala pa nakalinggawas sa paghigugma kanimo,
Samtang si mama, nihapuhap sa akong likod ug nihatag ug mga pulong,
Mga pulong nga para ako mahuwasan ug mahigmata sa kamatuorang,
Nga wala nakoy angay pa nga balikan kay ikaw sa lain nakasal naman.
Post a Comment